Giewont, będący nieodłącznym symbolem Tatr i Zakopanego, cieszy się ogromną popularnością wśród miłośników gór. Latem szlaki wiodące na ten charakterystyczny szczyt tętnią życiem i przyciągają tłumy turystów, natomiast zimą staje się miejscem o wiele bardziej kameralnym, idealnym do kontemplacji otaczającej przyrody.
Choć Giewont nie imponuje wysokością, ma 1894 m n.p.m., zachwyca malowniczymi widokami. Ze szczytu Giewontu można podziwiać piękne widoki na Tatry Wysokie i Bielskie, majestatyczną Orlą Perć oraz znaczną część Tatr Zachodnich, a także na Zakopane i Podhale. Wyjątkowe wrażenie robi również grań Długiego Giewontu, a patrząc na północ, można podziwiać panoramę Zakopanego.
Giewont w zimie – od czego zacząć?
Zimowa wyprawa na Giewont przy sprzyjającej, słonecznej pogodzie i umiarkowanej pokrywie śniegu to niezapomniane przeżycie, jednak wymaga odpowiedniego przygotowania. Kluczowe jest wyposażenie, takie jak raki, oraz umiejętność bezpiecznego poruszania się po oblodzonych i zaśnieżonych szlakach.
Najczęściej wybieraną trasą zimową jest szlak rozpoczynający się w Kuźnicach, który wiedzie przez Polanę Kalatówki oraz Halę Kondratową. Przy niskim zagrożeniu lawinowym alternatywną opcją powrotu może być zejście do Doliny Małej Łąki, które jest szczegółowo opisane w przewodnikach. W przypadku jakichkolwiek wątpliwości co do warunków na tej trasie znacznie bezpieczniejszym rozwiązaniem będzie powrót tą samą drogą, którą dotarliśmy na szczyt.
Uwaga! Od 4 września 2023 roku schronisko na Hali Kondratowej zostało zamknięte z powodu rozpoczęcia prac modernizacyjnych.
Wejście na Giewont zimą – informacje o trasie
- LokalizacjaPolska, Tatry Zachodnie
- TrudnościOdcinki prowadzące na szczyt oraz zejście są ubezpieczone łańcuchami, które zimą mogą być pokryte śniegiem. Szlak charakteryzuje się ekspozycją i wymaga ostrożności.
- Sprzęt zimowyObowiązkowe są raki, a w trudniejszych warunkach zaleca się również czekan. Kluczowe jest posiadanie umiejętności właściwego korzystania z tego wyposażenia.
- Warunki Należy dokładnie sprawdzić prognozę pogody oraz aktualne zagrożenie lawinowe, które mogą znacząco wpłynąć na bezpieczeństwo wyprawy.
Zimowe wejście na Giewont w liczbach:
- Wejście na Giewont: suma wzniesień około 900 m, długość trasy około 5,9 km, czas przejścia około 3:15 h;
- Zejście z Giewontu: suma wzniesień około 10 m, długość trasy około 5,9 km, czas przejścia około 2:15 h;
- Łącznie: suma wzniesień około 910 m, długość trasy około 11,8 km, czas przejścia około 3:30 h.
Ważna wskazówka: W warunkach zimowych szlak wymaga nie tylko dobrej kondycji fizycznej, ale także doświadczenia w górskich wędrówkach. Przed wyprawą warto rozważyć skorzystanie z aplikacji lub serwisów monitorujących aktualne warunki w Tatrach.
Niebieski szlak na Giewont zimą krok po kroku
Wędrówka na Giewont zaczyna się w Kuźnicach na placu przed dawnym zajazdem. Kierujemy się w górę, podążając niebieskim szlakiem prowadzącym wzdłuż „Drogi Brata Alberta”. Po drodze mijamy punkt kas Tatrzańskiego Parku Narodowego, a następnie, po lewej stronie Klasztor Sióstr Albertynek. Kilka kroków dalej natrafiamy na Pustelnię św. Brata Alberta, miejsce pełne spokoju i historii, które warto zobaczyć.
Na wyższym odcinku niebieski szlak dzieli się na dwie odnogi. Ścieżka w prawo prowadzi na schronisko PTTK Kalatówki, jednak my wybieramy trasę w lewo, która prowadzi prosto na Polanę Kalatówki. Przechodzimy wschodnim krańcem polany, podziwiając jej malownicze otoczenie, a następnie wkraczamy w leśny odcinek szlaku, biegnący wzdłuż zboczy Kalackiej Turni. Teren stopniowo staje się bardziej zaciszny, otoczony gęstą roślinnością, co nadaje wędrówce wyjątkowego uroku.
Idąc dalej szlakiem, po lewej stronie w dole można usłyszeć kojący szum Wywierzyska Bystrej, choć samo miejsce nie jest udostępnione dla turystów. Ścieżka stopniowo wznosi się, trawersując zbocza Kalackiej Kopy. Po około trzydziestu minutach marszu docieramy na Halę Kondratową – urokliwe miejsce, w którym znajduje się najmniejsze schronisko w polskich Tatrach. Schronisko PTTK im. Władysława Krygowskiego, położone na wysokości 1333 m n.p.m., oferuje 20 miejsc noclegowych i stanowi doskonały punkt na odpoczynek oraz regenerację sił po wyczerpującej wędrówce na Giewont. Dojście z Kuźnic zajmuje około 1 godziny i 15 minut, a alternatywnie na Halę Kondratową można dotrzeć także nartostradą.
Niebieski szlak wiedzie prawą stroną Polany Kondratowej, podczas gdy szlak zielony biegnie środkiem polany w kierunku Przełęczy pod Kopą Kondracką. Nasza trasa skręca na zachód, prowadząc do bocznej Doliny Małego Szerokiego. Po drodze mijamy charakterystyczny odcinek zwany Piekłem (lub Piekiełkiem) – niewielką skalną kotlinkę po lewej stronie, w zboczach Małego Szerokiego. Ścieżka zaczyna się tu piąć stromo w górę przez gęste pola kosodrzewiny, a następnie, za pomocą dwóch szerokich zakosów, wyprowadza nas na Przełęcz Kondracką położoną na wysokości 1725 m n.p.m.
W miarę zdobywania wysokości trasa otwiera przed nami coraz bardziej rozległe widoki. Po jednej stronie rozpościera się panorama Doliny Kondratowej i masywu Bystrej, a po drugiej wyraźnie widoczny staje się monumentalny krzyż na szczycie Giewontu, który wskazuje cel naszej wędrówki.
Na Kondrackiej Przełęczy krzyżuje się z naszą trasą żółty szlak. Jego przebieg oferuje dwie możliwości: można nim podążyć w górę na Kopę Kondracką, z której roztaczają się imponujące widoki na Tatry Zachodnie, lub zejść nim w dół do malowniczej Doliny Małej Łąki. Każdy z tych kierunków stanowi interesującą opcję dla miłośników tatrzańskich krajobrazów.
Kontynuując wędrówkę niebieskim szlakiem, stopniowo zdobywamy wysokość, aż docieramy na Wyżnią Kondracką Przełęcz położoną na 1765 m n.p.m. Stąd, w kierunku zachodnim, odchodzi czerwony szlak prowadzący w dół w stronę Przełęczy w Grzybowcu. Warto pamiętać, że ten odcinek jest zamknięty w okresie od 1 grudnia do 15 maja, co należy uwzględnić przy planowaniu trasy.
Dalsze zimowe podejście na Giewont wymaga starannego przygotowania i odpowiedniego wyposażenia, w tym solidnego obuwia górskiego oraz raków. Początkowy odcinek szlaku wznosi się umiarkowanie, prowadząc w kierunku charakterystycznego krzyża, który wyróżnia się na tle szczytu. W dalszej części trasa rozgałęzia się – na szczyt należy kierować się prawą odnogą.
Końcowy etap wspinaczki prowadzi przez system skalnych półek i zakosów, zabezpieczonych łańcuchami. W zimowych warunkach mogą one być całkowicie pokryte warstwą śniegu lub lodu, co znacznie zwiększa trudność trasy. Na tym odcinku kluczowe jest zachowanie maksymalnej ostrożności oraz umiejętność posługiwania się sprzętem wysokogórskim, takim jak raki i czekan.
Po kilku minutach wspinaczki docieramy na mały wierzchołek, tuż pod potężną stalową konstrukcją 15-metrowego krzyża, który góruje nad szczytem Giewontu.